03/07 Mezmurlar 120-123
[tr] Mezmurlar 120-123
120:1 Sıkıntıya düşünce RABbe seslendim;
Yanıtladı beni.
2 Ya RAB, kurtar canımı yalancı dudaklardan,
Aldatıcı dillerden! için Yeruşalime çıkarken söylenen ezgi.
3 Ey aldatıcı dil,
RAB ne verecek sana,
Daha ne verecek?
4 Yiğidin sivri oklarıyla
Retem çalısından alevli korlar!
5 Vay bana, Meşekte garip kaldım sanki,
Kedar çadırları arasında oturdum.
6 Fazla kaldım
Barıştan nefret edenler arasında.
7 Ben barış yanlısıyım,
Ama söze başladığımda,
Onlar savaşa kalkıyor!
121:1 Gözlerimi dağlara kaldırıyorum,
Nereden yardım gelecek?
2 Yeri göğü yaratan
RABden gelecek yardım.
3 O ayaklarının kaymasına izin vermez,
Seni koruyan uyuklamaz.
4 İsrailin koruyucusu ne uyur ne uyuklar.
5 Senin koruyucun RABdir,
O sağ yanında sana gölgedir.
6 Gündüz güneş,
Gece ay sana zarar vermez.
7 RAB her kötülükten seni korur,
Esirger canını.
8 Şimdiden sonsuza dek
RAB koruyacak gidişini, gelişini.
122:1 Bana: ‹‹RABbin evine gidelim›› dendikçe
Sevinirim.
2 Ayaklarımız senin kapılarında,
Ey Yeruşalim!
3 Bitişik nizamda kurulmuş bir kenttir
Yeruşalim!
4 Oymaklar çıkar oraya, RABbin oymakları,
İsraile verilen öğüt uyarınca,
RABbin adına şükretmek için.
5 Çünkü orada yargı tahtları,
Davut soyunun tahtları kurulmuştur.
6 Esenlik dileyin Yeruşalime:
‹‹Huzur bulsun seni sevenler!
7 Surlarına esenlik,
Saraylarına huzur egemen olsun!››
8 Kardeşlerim, dostlarım için,
‹‹Esenlik olsun sana!›› derim.
9 Tanrımız RAB'bin evi için
İyilik dilerim sana.
123:1 Gözlerimi sana kaldırıyorum,
Ey göklerde taht kuran!
2 Nasıl kulların gözleri efendilerinin,
Hizmetçinin gözleri hanımının eline bakarsa,
Bizim gözlerimiz de RAB Tanrımıza öyle bakar,
O bize acıyıncaya dek.
3 Acı bize, ya RAB, acı;
Gördüğümüz hakaret yeter de artar.
4 Rahat yaşayanların alayları,
Küstahların hakareti
Canımıza yetti.